-
1 zarzu|cić
pf — zarzu|cać impf Ⅰ vt 1. (rzucając zawiesić) zarzucić karabin na ramię to shoulder a gun- zarzucić worek na plecy to shoulder a sack- zarzucić wędkę/sieć to cast a fishing rod/net2. (zakryć, wypełnić) to cover- zarzucić stół książkami/papierami to scatter the table with books/papers- zarzucić scenę kwiatami to shower the stage with flowers- zarzucić rów/dół kamieniami to fill a ditch/hole with stones- zarzucić kogoś pytaniami/argumentami/słowami przen. to flood a. bombard sb with questions/arguments/words3. (położyć na wierzchu) to fling- zarzucić kapę na łóżko to fling a bedspread on the bed4. (nałożyć z pośpiechem) to fling [sth] on [płaszcz, pelerynę] 5. (obwinić) to impute, to fault- zarzucić coś komuś to accuse sb of sth- zarzucić komuś kłamstwo to accuse sb of lying- zarzucić komuś oszustwo to accuse sb of fraud/cheating- zarzucić komuś zdradę/lenistwo to accuse sb of being disloyal/lazy- nie można jej niczego zarzucić it’s impossible to find fault with her- co masz jej do zarzucenia? what do you have against her?6. (zaniechać) to give up, to abandon [studia, malarstwo]; to give up [palenie papierosów]- zarzucić zwyczaj robienia czegoś to give up the habit of doing sth- zarzucił pomysł kupna samochodu he dropped the idea of buying a car- ta tradycja została dawno temu zarzucona the tradition fell into disuse a long time ago7. (zagubić) to misplace, to mislay- zarzucić gdzieś klucze to misplace a. mislay one’s keys somewhere8. (o pojeździe w ruchu) to fishtail- samochód zarzucił a. zarzuciło na zakręcie the car fishtailed around a corner- wozy zarzucało na śliskiej jezdni vehicles fishtailed from side to side on the slippery roadⅡ zarzucić się pot. [notatki, dokumenty] to become misplaced, to become mislaid■ zarzucić komuś ręce na szyję to throw one’s arms around sb’s neck- zarzucić rynek owocami/samochodami to glut the market with fruit/carsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zarzu|cić
-
2 zarzucać
impf ⇒ zarzucić* * *1. (-cam, -casz); perf - cić; vt( rzucając zawieszać) to throw over; ( nakładać na siebie) to throw on; ( porzucać) to give up, to abandon2. vizarzucać coś papierami/kwiatami — to scatter papers/flowers all over sth
( o pojeździe) to skidzarzucić komuś ręce na szyję — to throw lub fling one's arms round sb's neck
* * *ipf.zarzucić pf.1. (= rzucając, zaczepiać, przewieszać) (linę, lasso) dab, noose ( na coś around sth); (plecak, koc, sznur) throw; (wędkę, sieć) cast; ( płaszcz) hang; zarzucać komuś ręce na szyję fling one's arms round sb's neck.2. (= wkładać na siebie w pośpiechu) throw, fling; zarzucać coś na ramiona throw sth about one's shoulders.3. (= rzucając, pokrywać) scatter, strew; ( obowiązkami) swamp ( kogoś czymś sb with sth); ( towarem) saturate; zarzucać kogoś pytaniami bombard sb with questions, fire/shower questions at sb; zarzucać rynek towarami flood/saturate the market with goods.4. (= wytykać) (kłamstwo, zdradę) accuse ( coś komuś sb of sth); taunt, reproach ( coś komuś sb with sth); lay sth at sb's door; trudno komuś/czemuś cokolwiek zarzucić sb/sth is hard l. difficult to fault; nie móc nic sobie zarzucić walk tall; nie mogę mu nic zarzucić I have no fault to find with him.5. (= porzucać) drop, call a halt ( coś to sth); lay aside; (naukę, palenie, obyczaj) give up; (plan, przekonania, zwyczaj) relinquish; (pomysł, plan) ditch, throw/toss/chuck overboard.6. ( o pojeździe) (= wpadać w boczny poślizg) skid, side-slip.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zarzucać
См. также в других словарях:
zarzucić — dk VIa, zarzucićcę, zarzucićcisz, zarzucićrzuć, zarzucićcił, zarzucićcony zarzucać ndk I, zarzucićam, zarzucićasz, zarzucićają, zarzucićaj, zarzucićał, zarzucićany 1. «rzucając zawiesić, zaczepić coś na czymś; przerzucić przez coś» Zarzucić worek … Słownik języka polskiego
obwinić — dk VIa, obwinićnię, obwinićnisz, obwinićwiń, obwinićnił, obwinićniony obwiniać ndk I, obwinićam, obwinićasz, obwinićają, obwinićaj, obwinićał, obwinićany «zarzucić komuś winę, uznać kogoś winnym czegoś; oskarżyć» Obwinić kogoś o kłamstwo, o… … Słownik języka polskiego
pomówić — dk VIa, pomówićwię, pomówićwisz, pomówićmów, pomówićwił, pomówićwiony pomawiać ndk I, pomówićam, pomówićasz, pomówićają, pomówićaj, pomówićał, pomówićany 1. tylko dk «spędzić pewien czas na rozmowie z kimś (zwykle w jakiejś sprawie, na określony… … Słownik języka polskiego
